Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

J.P. Morgan

Ακούμε το τελευταίο καιρό για την υπόθεση των «τοξικών» ομολόγων και την τράπεζα η οποία τα αγόρασε, δηλαδή την J.P Morgan.

Η ιστορία του τραπεζικού αυτού γίγαντα ξεκίνησε από τον John Pierpont Morgan (1837-1913) γιό του Junius S. Morgan, που ήταν, όπως και ο γιός του αργότερα, ένας πράκτορας του οίκου των Rothscild.
Ο
John Pierpont Morgan το 1912 ήταν ο μεγαλύτερος "Αμερικανός" χρηματοδότης έργων και ήλεγχε 50.000 μίλια σιδηροδρομικών γραμμών.
Ήταν αυτός που οργάνωσε την εταιρεία χάλυβα των ΗΠΑ και είχε στενές σχέσεις με τον
Rockefeller. Το 1896, ως ο "δυνατότερος" τραπεζίτης του κόσμου, είχε υπό τον έλεχγό του τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου και μαζί με τον Rockefeller, που ήλεγχε τα πετρέλαια, αποτελούσαν τους δυνατότερους (μαζί με τους Rothschild πάντα) χρηματοδότες όλων των έργων.
Θέλησαν να ενώσουν κατά κάποιο τρόπο τις δυνάμεις τους σε μια κεντρική τράπεζα (
FEDERAL RESERVE) με σκοπό την ενδυνάμωση των αυτοκρατοριών τους.
Είναι γνωστό ότι μέσω των τραπεζών ήλεγχαν (και ελέγχουν) το δημόσιο χρήμα των ΗΠΑ.

Μαζί με άλλους τραπεζίτες τοποθέτησαν ανθρώπους τους σε κυβερνήσεις της Ευρώπης και ενίσχυσαν το Μουσολίνι με 100 εκατ. δολάρια την κρισιμότερη στιγμή, το 1926.
Χρηματοδότησαν επίσης, μέσω του
Μπολσεβίκου τραπεζίτη Olof Aschberg,τους Μπολσεβίκους ενώ με τους μεγαλύτερους τραπεζίτες της Wall Street χρηματοδότησαν και έδωσαν βοήθεια (Standar Oil) στον Αδόλφο Χίτλερ.
Είναι μια από τις τέσσερις οικογένειες (
Morgans, Du Ponts, Rothschilds and Rockefellers), οι οποίοι προωθούν συστηματικά τη Νέα Τάξη Πραγμάτων από τις αρχές του 20ου αιώνα.


O John Pierpont Morgan πίστευε ότι, «τα ανώτατα στελέχη δεν θα έπρεπε να έχουν αποδοχές είκοσι φορές μεγαλύτερες από τον μέσο μισθό, ειδάλλως θα υπονομευόταν το ηθικό της επιχείρησης».
Αν με κάποιο τρόπο ο
J.P Morgan επέστρεφε στις μέρες μας, μάλλον έκπληκτος θα μάθαινε ότι, το 2007 στη Γαλλία, οι διοικητές των εταιρειών του CAC 40, αποκόμισαν κατά μέσο όρο περί τους 2,75 αιώνες ελάχιστους μισθούς, ότι στην πατρίδα του την ίδια χρονιά, οι αποδοχές των διοικητών των μεγαλύτερων εταιρειών ήταν κατά μέσο όρο 10,5 εκατ. δολάρια, ήτοι 344 φορές ο μέσος εργατικός μισθός.


Το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι, πώς η συγκεκριμένη τράπεζα με τέτοια ιστορία και βαθιές θεμελιακές «τραπεζικές αξίες», ήταν αυτή που προκάλεσε το ντόμινο της τραπεζικής και στη συνέχεια οικονομικής κρίσης σε διεθνές επίπεδο;

Ένας έμπειρος γνώστης της Γουόλ Στριτ έλεγε χαρακτηριστικά ότι: «Αν αφήσεις μια αγέλη εξαιρετικά έξυπνων ανθρώπων να εκδηλώσουν όλη τους την πλεονεξία, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο ή φραγμό, είναι βέβαιο ότι θα φτάσεις στην κρίση». Και πράγματι πίσω από την οικονομική κρίση κρύβεται η απλή, καθαρή ανθρώπινη πλεονεξία.


Αυτό όμως είναι κατά τη γνώμη μου το δεύτερο επίπεδο. Στο πρώτο επίπεδο πρέπει να αναζητήσουμε το τέχνασμα. Μήπως «οι λύκοι» θυσίασαν έναν δικό τους, τον απρόσεκτο πρώην υπάλληλό τους για να επιβιώσει η αγέλη; Με αυτό τον τρόπο προκλήθηκε μια παγκόσμια οικονομική ύφεση με στόχο την ανάσχεση της Κίνας και την ανακατανομή του πλούτου, σύμφωνα με το συμφέρον τους, αποκτώντας ξανά τον έλεγχο;

Η λύση του ζητήματος δεν είναι τόσο απλή, ελπίζω μόνον ότι δεν βιώνουμε ένα συλλογικό «dejavou» της ιστορικής περιόδου του μεσοπολέμου, με ακόμη καταστροφικότερα αποτελέσματα.



Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Φιλία

Οι φίλοι που διαφωνούν ακονίζουν ο ένας το μυαλό του άλλου.

Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;

Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.

Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.

Η διατήρηση των φιλιών μας, χρειάζεται προσοχή και ενέργεια εκ μέρους μας. Μερικές σημαντικές εισηγήσεις για να πετύχουμε στον τομέα αυτό είναι οι ακόλουθες:

  • Εκτιμήστε τους φίλους σας: Μην θεωρείτε κανένα φίλο δεδομένο. Δώστε τους χρόνο, μιλάτε μαζί τους, πέστε τους ότι είναι σημαντικοί για σας και ότι βελτιώνουν τη ζωή σας. Καλέστε τους για κανένα άλλο λόγο εκτός από του να περάσετε ευχάριστα κάποιο χρόνο μαζί
  • Προσφέρετε χρόνο και προσοχή: Οι φιλίες χρειάζονται χρόνο για να διατηρηθούν. Εάν συνεχώς δεν έχετε χρόνο για τους φίλους σας, κάποτε η σημασία σας για αυτούς θα μειωθεί.

    Κάνετε τις φιλίες μια προτεραιότητα στη ζωή σας. Να ακούτε προσεκτικά το τι σας λένε οι φίλοι σας, δείξετε ενδιαφέρον για τη ζωή τους και τα προβλήματα τους και ενθουσιασμό για το ότι είναι ως φίλοι σας, μέρος της ζωής σας

  • Να είστε υπομονετικοί και φιλεύσπλαχνοι: Οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Κάποτε ένας φίλος μπορεί να κάνει κάτι με το οποίο δεν συμφωνείτε ή που σας έχει πληγώσει. Μη θυμώνετε και προσπαθείτε να συγχωρείτε. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση τους: Εάν εσείς κάνατε ένα λάθος θα θέλατε καταδίκη και τιμωρία ή περισσότερο κατανόηση και συγχώρεση από αυτούς που σας αγαπούν και φροντίζουν για εσάς;

  • Μην κάνετε κατάχρηση της εμπιστοσύνης: Εάν ένας φίλος σας πει ένα μυστικό, κρατείστε το για σας. Μην έχετε την ψευδαίσθηση ότι λέγοντας σε άλλους, μυστικά που σας είπαν φίλοι σας, ότι κτίζετε σχέσεις ή ότι κερδίζετε την εμπιστοσύνη αυτών που τα λέτε. Αυτό που κάνετε στην ουσία είναι να δώσετε το μήνυμα στους άλλους να μη σας εμπιστεύονται.
    Ακόμη χειρότερα εάν ο φίλος σας ανακαλύψει ότι έχετε προδώσει την εμπιστοσύνη που σας έδειξε, τότε η σχέση σας μαζί του θα τραυματιστεί ανεπανόρθωτα.
  • Ελέγξετε τη ζήλια: Η ζήλια είναι ένα πολύ κοινό ανθρώπινο αίσθημα. Δεχτείτε ότι ο φίλος σας μπορεί να έχει στενές σχέσεις και με άλλα άτομα. Αυτό δεν πρέπει να σας ενοχλεί διότι η αγάπη μεταξύ φίλων δεν πρέπει να επηρεάζεται από τέτοιους περιορισμούς.