Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Μια δομημένη άποψη ενός σοσιαλιστή

“Μπορεί οι απαντήσεις του νάναι λάθος, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν βάζει σωστά ερωτήματα”, είπε κάποτε ο Λωράν Φαμπιούς (Γάλλος Σοσιαλιστής) για τον Λεπέν.

Μπορεί οι ακροδεξιοί να μην έχουν άλλο από σύγκρουση και καταστροφή στην προοπτική τους, αλλά θέλουν να κάνουν κάτι, έχουν συχνά, σε φροϋδικούς όρους, πολύ περισσότερη λίμπιντο από πολλούς “εξηντάρηδες χωρίς ψυχή και τριαντάρηδες χωρίς μυαλό” που συγκροτούν μια όχι ευκαταφρόνητη μερίδα ενός “στελεχιακού δυναμικού” της ΅ριζοσπαστικής αριστεράς΅, που επιδιώκει την αναπαραγωγή του. Διοχετεύουν πολύ περισσότερη από αυτή τη λίμπιντο σε πολιτική δράση και όχι σε δραστηριότητες ανόδου, διαφθοράς και πλουτισμού, όπως τόσα στελέχη της σοσιαλδημοκρατίας.

Όλοι ξέρουμε αίφνης ότι έχουμε πρόβλημα μετανάστευσης στην Ελλάδα, ότι δεν μπορεί να μαζευτεί εδώ όλο το παγκόσμιο προλεταριάτο. Δεν είναι καλύτερα η αριστερά να ψάξει, να χτυπήσει τη μαύρη εργασία, κύριο κράχτη, να δείξει τη τεράστια διαπλοκή στο κράτος των κυκλωμάτων, αντί, αρνούμενη την ύπαρξη προβλήματος, να ανοίγει το δρόμο στους φασίστες; Δεν θάταν προτιμότερο, τα στελέχη της στον Άγιο Παντελεήμονα, αντί να περιορίζονται σε ρόλο υπερασπιστή των αδικημένων, να προσπαθήσουν το πολύ δυσκολότερο, να δοκιμάσουν να ενώσουν τις δύο μερίδες κατοίκων που σπρώχνονται σε σύγκρουση-πιλότο, γύρω από ένα σχέδιο σωτηρίας της γειτονιάς;

Το γαλλικό παράδειγμα

Η Γαλλία είναι το καλύτερο πολιτικό εργαστήρι στην Ευρώπη. Αξίζει να δούμε προσεκτικά τι γίνεται εκεί. Είχαμε την τελευταία δεκαετία σειρά πολιτικο-κοινωνικών εκρήξεων. Αποσύνθεση Σοσιαλιστών και άνοδος Λεπέν στη δεύτερη θέση (προεδρικές 2002). Εξέγερση στις κάλπες, απόρριψη του ευρωσυντάγματος, μετά από μια καμπάνια όπου κυριάρχησαν αντιφιλελεύθερα-αντικαπιταλιστικά επιχειρήματα (Μάιος 2005), άγρια, τυφλή εξέγερση των προαστίων (Nοέμβριος 2005). Tο μεγαλύτερο (και νικηφόρο) κοινωνικό κίνημα μετά τον Μάη του 1968 (άνοιξη 2006). Ενσωμάτωση των ιδεών της ακροδεξιάς στην κλασική δεξιά και πανηγυρική εκλογή Σαρκοζί (2007). Κατακρήμνιση στη συνέχεια των ποσοστών αποδοχής του Προέδρου, μαχητικά κοινωνικά και συνδικαλιστικά κινήματα.

Κανενός είδους απάθεια ή έλλειψη πολιτικότητας.
Αυτή δεν είναι μια παθητική, αποπολιτικοποιημένη κοινωνία, είναι μια πολύ ζωντανή κοινωνία, που δεν μπορεί να βρει πολιτική και ιδεολογική έκφραση, πολιτικούς ηγέτες, οργανώσεις, διανοούμενους να την εκφράσουν. Χρησιμοποιεί τα συνδικάτα όταν τα χρειάζεται, αλλά γνωρίζει πόσο διεφθαρμένα είναι. Αποθεώνει τον Μπεζανσενό (Τσίπρα) θέλοντας να διαμαρτυρηθεί, τον χρησιμοποιεί όταν τον χρειάζεται, φλερτάρει αλλά αποφεύγει να δεσμευθεί, δεν φτιάχνει μόνιμες σχέσεις εμπιστοσύνης με το Αντικαπιταλιστικό Κόμμα.


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου (Δημοσιογράφου - συγραφέα)

7 σχόλια:

  1. όταν αρχίζουν οι αριστεροί και καταλαβαίνουν τα δίκαια των Εθνικιστών έστω και κεκαλυμμένα η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και δυστυχώς οι κοινωνικές συγκρούσεις (οι οποίες ήδη άρχισαν με μοντέλο τον Αγ Παντελεήμονα) είναι αναπόφευκτες.

    Απέχουμε πολύ από το Γαλλικό μοντέλο και σαν κοινωνία και σαν πολιτικό σύστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην Ελλάδα υπάρχει και μια άλλη παράμετρος, που κανένας Φαμπιούς δεν μπορεί να συλλάβει: Το κράτος δεν ασκεί πολιτική παρά μόνον υπό την πίεση των γκάλοπ - εκλογών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτή είναι και η πεμπτουσία την οποία αναλύσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση φίλε Γιώργο για το παράδοξο της Ελληνικής Δημοκρατίας όπου, " Ενώ αρχικά οι εκλογές αποτελούσαν ένα μέσο, τώρα είναι ο στόχος της πολιτικής".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όλα ξεκινούν απο την διαφορετική θρησκεία και τρόπο ζωής μεταξύ Ευρωπαίων Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Δεν υπάρχει δυνατότητα αφομείωσης και τα προβλήματα θα μεγενθύνονται. Το κάλιστο είναι να ζήσουν σε διαφορετικές κοινωνίες. Η Ελλάδα βρίσκεται στο μέσον μιας νέας επέλασης πληθυσμών όπως βρέθηκε το Βυζάντιο με την κάθοδο Γοτθικών και τουρανικών φύλων το Μεσαίωνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Διαιτητή

    Έχεις δίκιο στο θέμα των θρησκευτικών διαφορών, πρέπει να διδαχθούμε από τις κοινωνικές και πολιτικές εμπειρίες των Άγγλων και των Γάλλων (άλλοτε ηγέτες Σταυροφοριών), για το θέμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι λίγο νωρίς αλλά σε μερικά χρόνια που οι Γάλλοι θα έχουν πιεστεί λίγο περισσότερο και θα έχουν περάσει ενδεχομένως ένα 2ο crash test θα δούμε πως θα διαμορφωθεί το μοντέλο τους.
    Οι εκλογές έχουν γίνει σκοπός γιατί τα κόμματα και οι υποψήφιοι χρειάζεται χρήματα και τα ΜΜΕ άρα όποιος ελέγχει αυτά ...
    Λεόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή